POWIĘKSZONE WĘZŁY CHŁONNE
Węzły chłonne są ważną częścią układu chłonnego. Można je porównać do posterunków wojskowych kontrolujących ruch na drodze.
W czasie wojny, gdy wróg zostanie rozpoznany (np. obecność bakterii czy innych patogenów) ulegają one powiększeniu. Towarzyszą temu inne cechy lokalnego stanu zapalnego: zaczerwienienie, ocieplenie, bolesność, tkliwość (bolesność przy palpacji). Takie odczynowe węzły chłonne, powiększają się z 5-7 mm nawet do 2-3 cm średnicy. Każdy z nas obserwował je u siebie, np. przy zapaleniu gardła czy chorobach uzębienia.
Inaczej wyglądają węzły u chorych z chłoniakiem!
Są bardziej niepozorne, mają konsystencje gumy, ich powiększeniu nie towarzyszą cechy stanu zapalnego, przy dotyku nie są bolesne. W przeciwieństwie do podejrzanych o przerzuty innych chorób nowotworowych, ich kształt jest regularny, można je łatwo przesuwać.
Tzw. obwodowe węzły chłonne można wyczuć w badaniu fizykalnym: szyi, karku, okolicy podżuchwowej, przyusznej, nad obojczykami, w dołach pachowych czy pachwinach. W chłoniakach mogą być powiększone również węzły które można „zobaczyć” jedynie w badaniach obrazowych, wewnątrz klatki piersiowej, brzucha czy miednicy.
Powiększenie węzłów chłonnych może powodować objawy związane z miejscowym uciskiem naczyń (żylnych i limfatycznych) czy sąsiednich struktur i narządów. Do obrzęku kończyn dolnych, zwłaszcza asymetrycznego, dochodzi przy powiększeniu się węzłów chłonnych pachwinowych lub tych zlokalizowanych w jamie brzusznej: biodrowych i w przestrzeni zaotrzewnowej. Podobnie powiększone węzły pachowe mogą być przyczyną obrzęku kończyn górnych, a powiększone węzły śródpiersia doprowadzić do tzw. zespołu żyły próżnej górnej (obrzęk szyi, kończyn górnych, kaszel, uczucie duszności, zaburzenia połykania).
Kaszel, zaburzenia czynnościowe ze strony przewodu pokarmowego (bóle brzucha, biegunki, zaparcia), czy zaburzenia oddawania moczu mogą być bezpośrednim następstwem ucisku oskrzeli, ścian przewodu pokarmowego czy dróg moczowych.